column: Deze dromen zijn bedrog!

Het zijn (ver)wonderlijke en vermoeiende dagen, maar wanneer het avond is en ik onder het genot van een glaasje terugkijk op de dag (dagen) die achter mij liggen dan krijg ik dat heerlijke voldane gevoel over mij. Dan geef ik mij zelf (Kaatje) even weer een schouderklopje. Het is weer gelukt.

Hij belde met de vraag of de kapper nog knipte. Ik kon het niet laten om op te merken, ja, maar alleen korter. Een daverende lach klonk er door de telefoon. Mooi hoor, maar hoe kom ik daar? Zou je mij willen halen en brengen? Ik stemde er mee in. Mondkapje voor, op weg naar kapper Erdem, vooraf geïnformeerd over zijn komst en of dat gewenst was, ja zeker het lukt.

Met een voldaan gevoel goed geknipt (korter) bracht ik hem weer richting huis. Ik reed even een rondje met hem over het industrieterrein en stopte voor het gebouw waar hij zo vele jaren lang in had gewerkt. Er zit nu een ander bedrijf in, maar hij begon uitvoerig te praten over wat hij allemaal daar had gedaan. Over zijn vakmanschap, zijn baas, zijn collega’s .

Al pratende kwamen we bij de “Pannenkoekenplas”. En toen kwamen de herinneringen boven. Hij vertelde dat hij daar in zijn blote kont vaak in had gezwommen. Dat mensen tegen hem hadden gezegd dat hij een homo was. Dat hij nog wist dat Frans S. er in was gedoken en er half verlamd was uitgehaald. Dat Frans al was gaan hemelen maar dat hij er nog steeds was. Toen ik hem na een uurtje toeren weer naar huis bracht, stond de buurvrouw op de oprit en verwelkomde hem, ze zwaaide naar mij. En reed ik terug naar huis.

Thuis, de radio zacht aan, het glaasje rechts van mij en ik nip er af en toe een beetje aan. Gedachten over vroeger kregen de overhand, ik dwaalde over het Hazewinkel, door het Holthuis, en langs de kalkzandsteenfabriek. Ik hoor op de radio “De meeste dromen zijn bedrog, maar als ik wakker word…..” En ik werd wakker, de klok gaf 23.40 aan. Zo snel mogelijk uit- en aangekleed en in bed. Dromen vasthouden, zou Marcel al slapen?

Met een goed gevoel wakker geworden, opgestaan, een nieuwe dag ligt voor. Uitdaging? Ja zeker! Mijn licht dementerende vriendin heeft mij op de koffie gevraagd, twee gebakjes van bakker Frans, koffie en toen de verhalen, verhalen van vroeger, de tijd van toen trekt opnieuw voorbij.

Het leven is het leven waardig, het leven heeft een diepere zin. Je voelt het soms wel bij het einde maar ook weer bij een nieuw begin.

Kaatjeknip

Reactie: knipkaatje@gmail.com