Het oorlogsverhaal van Miep de Vries 14

TWENTE - Dit is deel 14 in de reeks 'Het oorlogsverhaal van Miep de Vries'. U heeft al veel kunnen lezen over de fietstocht van Miep de Vries en haar ervaringen rond de bevrijding, nu leest u meer over de dagen net na de bevrijding.

Overschie, maandag 07 mei 1945
Jan is van zijn bed gelicht vannacht om als B.S.'er voor het Rode Kruis te gaan werken. Nog steeds geen Canadezen of Tommies gezien. Heden is het ook in Delft alom vrede. Veel vreugde is hier nog niet te beleven. Alle schorem wordt opgepakt door de B.S. Bij de N.S.B.'ers hebben ze de fietsen gevorderd. Zoals bij Savelekools en Karel de Vrij en Keffertje. Het wachten is op de Tommies. De etalage gemaakt. Het schilderijtje van zolder gehaald plus bekers en bordjes en wat reclame en de vijzel in het midden met een azalea er in.

Overschie, dinsdag 08 mei 1945
Vandaag zullen ze komen, ben benieuwd. Zo waar een Canadees gezien. Jan is flauwgevallen, hij slaapt niet meer thuis, hij is gewoon soldaat. Met het eten is het hopeloos. Julianaboom herplant, is nog een stek van de oude. Een liedje gezongen en het was gebeurd.

Overschie, woensdag 9 mei 1945
Heden N.S.B.'ers opgehaald door de B.S. o.a. Meester van Gent, Kortrijk, vier van Van Buuren, Radio Eering, Wijf van Schonus en Mennes en Engelman een reuze bende, er volgen er nog meer. Jan is nog weg. Ben druk bezig een band te krijgen, is nog niet gelukt. Het is smoor warm. Morgen zondag.

Overschie, donderdag 10 mei 1945
Hemelvaartsdag. Mooi weer, steeds hetzelfde, nog geen eten. Extra tanks rijden voorbij en de lui zwaaien, iedere meid gaat met Canadezen. B.S.-ophaaldienst heeft er weer een boel opgehaald. Siem de Bok met wijf, de Jong, v/d Laan dochter met kale kop. Tanny komt niet buiten. Snel is weg.

Overschie, vrijdag 11 mei 1945
Vandaag mooi weer, geen feesten, geen eten. Kreeg van een Canadees een sigaret, zomaar zonder vragen. Ik stond aan de deur, om elf uur moeten we binnen zijn.

Overschie, zaterdag 12 mei 1945
De eerste uitreiking van Dropping Parcels is aan de gang. De chocolade heb ik al op. De bacon al geproefd. In de kantine kunnen we bier kopen. Per dag krijgen we een sigaret. Dat zijn in beslag genomen Moffen sigaretten en die smaken lekker, dat snap je.

Oldenzaal, maandag 07 mei 1945
De mensen zijn uitzinnig van vreugde. De capitulatie is onvoorwaardelijk. Oldenzaal is volop in beweging. De vlaggen in de toren van de kerk, maar ook op de huizen en gebouwen wapperen vlaggen fier en vrij in de wind. Mannen in blauwe overals zijn duidelijk zichtbaar en zijn samen gedromd bij de trappen van het stadhuis. Ze dragen banden om de mouwen met daarop de Nederlandse Leeuw. Opa vertelt dat de N.S.B. burgemeester is opgepakt en vastgezet. Het is niet alleen de burgemeester die is opgepakt, veel mensen van de N.S.B. worden opgesloten. Voor het stadhuis worden mensen geslagen en oma wil niet dat we daar blijven staan om naar te kijken. Ook het kaalknippen van meisjes hadden wij gezien en oma vond dat niet goed dat wij daar naar keken. Er liep al lange tijd een gestoorde man door de stad en door de straat. Hij balanceerde op de trottoirband en zong luidruchtig Oranje boven, ook toen de Duitsers nog in de stad waren. Nu namen de mensen deze man op de schouders en met hem zingt men luid het Oranje boven. Oma zegt dat de man gestoord is, maar het geeft wel een vrolijk geheel. Het is avonds maar ook overdag overal feest, lichtkogels worden afgeschoten in de avonduren. We zijn vandaag met opa naar een drukkerij geweest in een smal straatje dicht bij de kerk waar kranten worden gedrukt. Opa is bevriend met de drukkerijbaas. Ik verlang naar thuis, naar Overschie. Hoe zal het daar zijn na de verhalen die we hoorden over de bombardementen vraag ik mij af of ze nog leven. De klokken van de kerk stemmen de mensen in feestvreugd. Men is niet te bedaren. Oma en opa wijzen ons herhaaldelijk op de gevaren die er nog steeds zijn. Zaterdag was er nog een man zomaar op straat doodgeschoten.

Oldenzaal, dinsdag 08 mei 1945
Het feesten in Oldenzaal gaat maar voort. Naast het feesten blijft het ook onrustig. Mensen die in de oorlog verkeerd zijn geweest worden opgepakt, nu door de gevestigde orde. Er zijn er nogal wat. Opa zegt dat er nog wel veel meer zullen volgen. Oma verbiedt ons om de straat op te gaan ondanks de feestvreugde. We verlangen beiden nu heel sterk naar onze familie in Overschie. We spelen gezelschapsspelletjes en als het donker wordt, gaan we vroegtijdig naar bed en met de gedachten aan thuis val ik in slaap. Dan volgt er een donderende helse knal. De ruiten zijn gesprongen en een gillende menigte schreeuwt door de straat. Angstaanjagende geluiden, we mogen niet naar buiten en dan komt het bericht dat er doden zijn gevallen juist om de hoek op het marktplein. Er heerst verwarring en chaos. Dan komt het bericht dat er doden en gewonden zijn gevallen. Ook neef Johny is dodelijk verongelukt.

Miep stopt haar verhaal dat ze al 75 jaar met zich meedraagt. In de komende Hartkrant sluiten wij het verhaal af van de fietstocht van Miep de Vries.

Martin Meijerink