De adventsgedachte: wethouder Harry Nijhuis
In de aanloop naar de kerstdagen kwamen al diverse mensen aan het woord met hun overpeinzingen voor de adventstijd. Deze week praat ik met wethouder Harry Nijhuis van de gemeente Losser. Hoe blikt hij terug op deze uitdagende periode en welke rol speelt de adventstijd voor hem?
LOSSER - Wanneer ik Harry Nijhuis weer eens tref, dan komt steeds het liedje van de Luttenaar Appie Koop † weer in mijn hoofd. "Kom naar De Lutte en je bent verloren". We troffen elkaar afgelopen oktober bij het Buutfestival in Oldenzaal waar hij als voorzitter van de jury mede moest beoordelen wie de beste Ton Proater was. Het contact verloopt altijd laagdrempelig. Met Harry Nijhuis praten voelt voor mij goed en vertrouwd. "Laten we binnenkort nog eens koffie drinken", was zijn uitnodiging. En afgelopen maand was ik even bij hem op bezoek op zijn de werkplek, de werkplek van de wethouder financiën van de gemeente Losser. Hij met zijn voorkeur en liefde voor zijn geboorteplek De Lutte en ik voor mijn geboortestad Oldenzaal.
Veel kwam voorbij; onze jeugdjaren, het ouder worden, de voorkeur voor de streektaal, en de schoonheid van onze geboortestreek, Twente. Ook corona, dat voor velen gevaar en beperkingen meebrengt. De onrust en het buitensporige gedrag dat bij veel mensen naar buiten komt. En dan valt het woord bezinning. Ik kijk over zijn schouders en mijn oog valt op het prachtige kunstwerk "de Mirrewinterhoorn bloazer" gemaakt door Oldenzaler Jan Kip †. "Ja, het wordt weer poessen en bloazen de komende periode", was zijn opmerking.
Vier weken voor Kerst, de periode die advent wordt genoemd. Het is de periode voor het daadwerkelijke kerstfeest waarin we ons voorbereiden op de komst van Jezus Christus. De geboorte van Jezus, vertelt ons het verhaal van God die mens werd. In veel kerken en op veel plekken wordt dit zichtbaar gemaakt door kaarsen die worden aangestoken en door de klanken van de mirrewinterhoorn die door dorpen en velden hoorbaar is. In Losser, Beuningen, Overdinkel en de Lutte. Maar ook met een boodschap van Harry Nijhuis.
Vertrouwen voor
de toekomst
Opnieuw beleven we een vreemde aanloop naar de kerstdagen. Wie had dat kunnen denken in 2019. Amper twee jaar geleden. Het lijkt een eeuwigheid. We leefden onbekommerd toe naar het altijd zo gezellige en sfeervolle kerstfeest. En daarna de feestelijke jaarwisseling. Familie en vrienden uitnodigen, huis en tuin versieren, inkopen doen, kaartjes schrijven, de kerstborrel voor collega’s organiseren of samen met anderen toeleven naar een muzikale kerstbeleving. Zo had iedereen zijn vaste routine in wat velen de gezelligste maand van het jaar noemen. Alles is nu anders en dat voor het tweede jaar op rij. Je merkt nu hoeveel ingesleten patronen er in je leven zijn, die als een soort van automatisme worden afgewerkt. Je ervaart ook hoe onvoorziene omstandigheden dwingen tot nadenken, creativiteit, flexibiliteit, andere keuzes en aanpassing. Niets lijkt nog vanzelfsprekend. Daar hadden we geen advent, een tijd van overdenking en bezinning, voor nodig. Wel een pandemie waaraan niemand zich kan onttrekken en die ingrijpt in het leven van iedereen. We worden letterlijk omgeven door de donkerste tijd van het jaar en figuurlijk door de sombere gevolgen van de wereldwijde gezondheidscrisis. Hier kan de advent ons toch van dienst zijn. In de traditionele betekenis van de adventstijd wordt vooral uitgekeken naar licht en hoop. Ze biedt vertrouwen en uitzicht op een mooie toekomst. Geef dat een plek in het leven van alledag. Dat wens ik iedereen toe voor het komende jaar. En verder een gezond 2022. Alles is nu anders. Maar gelukkig weerstaan sommige gebruiken elke crisis. Regelmatig hoor ik in mijn omgeving weer de klank van de midwinterhoorn. ‘n Oaln roop röp asof ‘t nooit aans is west. Het voortbestaan en de zekerheid van zo’n traditie, hoe klein ook, biedt vertrouwen voor de toekomst.
Tradities, hoe klein ook, bieden vertrouwen in de toekomst
Harry Nijhuis
