Provincie

In de Tubantia van afgelopen zaterdag stond een analyse van de kandidatenlijsten van de 13 partijen, die deelnemen aan de provinciale verkiezingen in Overijssel van 20 maart aanstaande. Daarbij werd gekeken naar de woonplaats van de kandidaten en wat blijkt; het aantal uit Twente afkomstige kandidaten is ver beneden peil; 44,2 procent van de kandidaten woont in Twente, terwijl 54,2 procent van de bevolking van Overijssel Twents is.

Conclusies verbinden de journalisten niet of nauwelijks aan die getallen, terwijl cijfers op zich geen betekenis hebben. Je moet er iets mee kunnen, anders is een getal, een getal. Niet meer. De suggestie is natuurlijk, dat een statenlid harder loopt voor zijn eigen regio, dan voor de andere regio's. En dat zou ik wel graag eens onderzocht willen zien

Want er zijn natuurlijk wel aardige vragen hierover te bedenken, zeker met het oog op de komende verkiezingen. Misschien komen de schrijvers er later op terug. Bijvoorbeeld over het rare stelsel van getrapte verkiezingen, waarbij de pas gekozen PS-leden op hun beurt de leden van de Eerste Kamer kiezen. Die kun je ook gewoon uitrekenen, want elk statenlid stemt op haar of zijn eigen partij. Een foute stem kan desastreus zijn voor de meerderheid in de Eerste Kamer van de zittende regering. En dat is lastig, want de Kamer van Herziening wil nog weleens dwarsliggen. En daar zijn ze inwendig wel een beetje trots op.

Nu heb ik veel voor en bij provincies gewerkt en toch bleef het doel van provincies niet altijd even duidelijk. Een gemeente staat dichter bij de burger en heeft enkele zeer concrete taken. Wat ik voelde bij de provinciale besturen was de tegenstelling stad – platteland. De steden waren en zijn politiek gezien meer rood dan het platteland. Zeg maar, PvdA in de stad en CDA voor het platteland. Dat is in Overijssel altijd zo geweest, vandaar de geringe belangstelling in de steden voor de provinciale verkiezingen, hetgeen weer leidt tot relatief meer stemmen op het CDA.Want de CDA-stemmer is van oudsher een trouwe kiezer. En laten we eerlijk zijn, voor de steden is vooral het geld van het rijk, verdeeld door de provincies van belang.
Het probleem van de provincie is het imago en de profilering. De onbekendheid bij het publiek is een doorn in het oog van de provinciale bestuurders. Aan de andere kant is het niet altijd slecht een beetje in de schaduw te opereren. Het neerschieten van edelherten in Flevoland is een provinciale aangelegenheid en ik durf er om te wedden, dat ze liever op een andere manier in het nieuws zouden willen komen. Waar de problemen komen is bij de toezichtfunctie van de provincie op de gemeente. Ik zou me kunnen voorstellen dat veel strenger naar de financiële positie van gemeenten wordt gekeken. Want ik vind dat ook de provincie daarin een zekere verantwoordelijkheid heeft, al was het alleen maar aan de burger van de provincie. Of mogen die alleen maar betalen en een vakje rood maken. Praat daar eens over tijdens deze verkiezingscampagne.