Column Jan Visser: (Schoon)zoon
Column(Schoon)zoon
Sinds ik een schoonzoon heb, die in het leger zit, is er een nieuwe wereld voor mij opengegaan. Zijn wereld kan ik vergelijken met de militaire wereld in de jaren '60/'70 van mijn broers. Mijn oudste broer zat achter een bureau op de vliegbasis Leeuwarden te wachten op Russische bommenwerpers en mijn tweede broer lag op de Duitse hoogvlakte, zoals dat volgens mij in militair jargon heette, in een Centuriontank te wachten op aanstormende Russische tanks. Omdat de Russen niet kwamen kreeg mijn oudste broer de afhandeling van weekendpasjes onder zijn verantwoordelijkheid (tegen betaling van één kroket per weekend) en smokkelde mijn andere broer rum en elektrische apparatuur naar Nederland (deed iedereen, kon je bestellen)
Omdat zij in het leger hadden gezeten had ik broederdienst en hoefde niet onder de wapenen, maar moest wel vervangende dienstplicht doen. De meeste andere jongens uit mijn geboortedorp, die in hetzelfde schuitje zaten, kozen voor een opleiding bij de brandweer. Die moesten een paar keer op een zaterdagmorgen naar de Brandweerkazerne aan het Zuiderdiep in Groningen en kregen jarenlang oproepen voor herhalingsoefeningen
Daar had ik geen zin in en aangezien ik verplicht was een keuze te maken meldde ik mij aan voor de Explosieven Opruimingsdienst, de EOD. Ik vond dat wel spannend en ook zeer nuttig in een eventuele oorlog met de communisten. Nooit meer iets van gehoord. Ze zullen wel gedacht hebben: "Een burger, die zo gek is dat hij zich vrijwillig voor de EOD aanmeldt moeten wij juist niet hebben.". Een paar jaar geleden ontving ik nog een brief van het ministerie van Defensie met het eervolle ontslag uit mijn vervangende dienst en hun hartelijke dank daarvoor. Heerlijk.
Mijn schoonzoon leeft in een heel andere militaire wereld. De warme oorlog waarop wij ons voorbereidden bleek gelukkig een koude te zijn en de koude oorlog bijvoorbeeld in landen als Afghanistan, Irak of Syrië kan opeens gloeiend heet worden. Daar wordt hij dan ook op voorbereid. Nu is hij geen domme jongen, die hebben ze volgens mij niet meer in het leger. Volgens mij, ik ben tenslotte een buitenstaander, zijn de standaardopleidingen en -trainingen behoorlijk selectief en vallen "domme" of in militair jargon "ongeschikte" jongens en meiden snel door de mand. Het werk van de militair vereist naast technische kennis, ook sociale vaardigheden en dan niet alleen binnen de normen en waarden van de Nederlandse cultuur, maar ook en vooral binnen de normen en waarden van andere culturen. En die cultuurverschillen zijn groot.
Ik ben blij dat het gezeur over bezuinigingen op Defensie is verstomd. Als je als regering Nederlandse jongens en meisjes naar brandhaarden overal in de wereld stuurt, om daar hun leven te riskeren, is het minste wat je kunt doen een goede uitrusting meegeven. Ik weet het, we hebben een beroepsleger maar het is tenslotte altijd iemands (schoon)zoon of (schoon)dochter, die doet wat hem of haar wordt opgedragen en die probeert rust te brengen op plekken waar dit niet vanzelfsprekend is.
Jan Visser
